اینم یه قصیده از محمّدرضارحمانی معروف به مهرداد اوستا

شکوفه ی اشک

وفا نکردی و کردم جفا ندیدی و دیدم               شکستی و نشکستم،بریدی و نبریدم

اگر ز خلق،ملامت و گر ز کرده،ندامت          کشیدم از تو کشیدم،شنیدم از تو شنیدم

کی ام؟شکوفه ی اشکی که در هوای تو هرشب   

ز چشم ناله شکفتم،به روی شکوه دویدم

مرا نصیب غم آمد،به شادی همه عالم                چراکه از همه عالم،محبّت تو گزیدم

(من این بیتو خیلی دوست دارم)

چو شمع خنده نکردی،مگر به روز سیاهم        چوبخت جلوه نکردی مگر زموی سپیدم

به جز وفا و عنایت،نماند در همه عالم             ندامتی که نبردم،ملامتی که ندیدم

ادامه داره ولی تا اینجا فقط واستون نوشتم....